Walki z Sowietami nie zakończyły się kilka dni po 17 września 1939 r. Jak twierdzi Paweł Janicki, autor artykułu „<Pamiętniki to przywilej żywych>. Działania polskiej dywersji na tyłach Armii Czerwonej we wrześniu 1939 roku” zamieszczonego w kwartalniku „Technika Wojskowa Historia” nr specjalny 3/2025, działania bojowe trwały co najmniej do połowy października.
7 sierpnia były konsul generalny RP w Petersburgu Grzegorz Ślubowski napisał na portalu X: „Tym razem na Wyspach Solowieckich zniknęła tablica Polaków zamordowanych w Gułagu na Sołowkach”. Tydzień potem wstawił post: „Są Rosjanie którzy pamiętają. Tak dzisiaj wyglądał kamień na Wyspach Solowieckich z którego nieznani sprawcy odkręcili tablice o polskich ofiarach NKWD”.
W rosyjskim Jużno-Sachalińsku powstaje pomnik enkawudzistów, czyli tych, którzy mordowali polskich oficerów w Katyniu, a wcześniej, po sowieckiej agresji 17 września 1939 r. na nasz kraj, aresztowali i wywozili ludzi na Sybir.
Jednym z tych, którzy 17 września 1939 r. przekroczyli most graniczny w Kutach, był Felicjan Sławoj Składkowski. Wyśmiewany i krytykowany, za życia otoczony prawdziwie czarną legendą, z pewnością jest jednym z najmniej znanych premierów II Rzeczpospolitej.
Żołnierz września 1939 r., jeniec Kozielska, ofiara Katynia. Tadeusz Borzuchowski jest od kilku lat patronem placówki Straży Granicznej w Szudziałowie, w pobliżu granicy z Białorusią. Co ciekawe, zachowało się po nim sporo interesujących dokumentów.
Wśród tych, którzy we wrześniu 1939 r. uczestniczyli w przygotowaniach do obrony Grodna przed Sowietami, należy dostrzec postać ks. Wiktora Potrzebskiego. Był to kapłan, zasłużony zarówno podczas I, jak i II wojny światowej.
Na naszym portalu zamieszczaliśmy już prace pisemne, nagrodzoną w ubiegłorocznym konkursie dla młodzieży „Wilno – pamięć o wrześniu 1939”. W konkursie tym, zorganizowanym przez Fundację Joachima Lelewela we współpracy z Wileńskim Klubem Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Nowa Wilejka” wzięło udział kilkudziesięciu uczniów szkół polskich z Wilna i Wileńszczyzny. Tym razem prezentujemy jeden z nagrodzonych filmów, autorstwa 7 klasy Gimnazjum im. J. I. Kraszewskiego w Wilnie.
Publikujemy kolejną pracę, nagrodzoną w ubiegłorocznym konkursie dla młodzieży „Wilno – pamięć o wrześniu 1939”. W konkursie tym, zorganizowanym przez Fundację Joachima Lelewela we współpracy z Wileńskim Klubem Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Nowa Wilejka” wzięło udział kilkudziesięciu uczniów szkół polskich z Wilna i Wileńszczyzny. Prezentowana praca napisana została przez uczennicę Gimnazjum S. Batorego w Ławaryszkach.
Scena z filmu „Fatalny rozkaz. Wilno 1939” – polskie stanowisko przeciwlotnicze na Górze Trzech Krzyży
„Czarna księga. Krótka historia polskiej rusofobii. XX – XXI w.”, wydana właśnie w Moskwie, to skoncentrowany wyciąg antypolskich tez, sformułowanych jeszcze za czasów ZSRR, a rozwiniętych współcześnie. Polska jawi się tu jako samo zło, a Związek Radziecki – jako jedyny na świecie, naprawdę i szczerze pokojowo nastawiony kraj. Państwo, które przecież nigdy nie dokonało żadnej agresji.
Obóz w Starobielsku, pierwotnie prawosławny klasztor w obwodzie ługańskim w Ukraińskiej SRR, został w 1939 r. przekształcony przez NKWD w miejsce, w którym uwięziono w fatalnych warunkach prawie 3900 polskich oficerów. Dziś jest to miejsce o głębokim znaczeniu historycznym zarówno dla Polaków, jak i Ukraińców. Przedstawiamy punkt widzenia strony ukraińskiej.
Widok na klasztor w Starobielsku – zdjęcie przedwojenne
