Sceny we wnętrzach do filmu „Wilno 1939” powstawały w Muzeum 7 Pułku Ułanów w Mińsku Mazowieckim. Gabinet dowódcy pułku stał się na jeden dzień pokojem dowódcy Obszaru Warownego Wilno.
Tym razem w filmie grali aktorzy, odtwarzający najważniejsze postacie w dowództwie obrony, z płk. Jarosławem Okuliczem – Kozarynem. Usiłowali rozstrzygnąć rzecz najważniejszą: bronić Wilna, czy nie? Oni bardzo chcieli walczyć i mieli takie możliwości, bo w Wilnie znajdowało się sporo wojska. Oczywiście, szans na wygraną nie było, bo Sowiety były przeciwnikiem zbyt potężnym – można jednak było zademosnrtować wolę stawiania oporu. O dalszych losach polskich oficerów i żołnierzy zadecydował jednak szef Dowództwa Okręgu Korpusu III z Grodna, gen. Józef Olszyna-Wilczyński.
Nakręconych zostało kilka scen, a wszystko – oczywiście, w miarę możliwości – zgodnie z faktami historycznymi. Płk. Okulicz-Kozaryn rozmowy z oficerami prowadził zapewne w dowództwie Obszaru Warownego Wilno – pieknym budynku, dziś mieszczącym litewskie Ministerstwo Obrony.
W przerwach między zdjęciami realizatorzy i aktorzy oglądali muzuem. A jest co oglądać! & PUł. został sformowany w Lublinie w listopadzie 1918. Trzon jego kadry stanowili legioniści z 1 pułku ułanów Beliny-Prażmowskiego. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, a potem polsko-bolszewickiej. We wrześniu 1939 pułk walczył w składzie Mazowieckiej Brygady Kawalerii (Armia „Modlin”). Jego szlak bojowy wiódł aż do Tomaszowa Lubelskiego i dalej, a pułk przestał istnieć 2 października. Potem został odtworzony w II Korpusie gen. Andersa we Włoszech.
Muzeum, położone w pieknej, starej willi przy ulicy Gen K. Sosnkowskiego 4 (blisko dworca kolejowego), przedstawia historię pułku, a w muzealnych gablotach znalazło się wiele cennych pamiątek.
O losach 7 Pułku Ułanów będziemy pisać – bo ostatnie walki jego żołnierze stoczyli i z Niemcami, i z Sowietami. A muzeum gorąco radzimy obejrzeć.
PK